Սկզբից տասը- տասներկու նախադասություն ավելացրո՛ւ, որ ամբողջական տեքստ դառա:
Երբ ես դարձա 18 տարեկան ես գնացի բանակ երբ ես գնացի այդ ժամանակ ռազմական իրավիճակ էր դրա պատճառով մեզ կարող էին գիշերվա կեսին արթնացնել և ուղարկել կռվի դաշտ մինչ դա ես ծանոթացա լիքը մարդկանց հետ որոնք եղել են և լավ մարդիկ և վատ մի գիշեր մեզ շտապ արթնացրին զենք տվեցին և տարան կռվի դաշտ մենք պաշտպանում էինք մեր պոստերի ինչքան կարողանում էինք երբ իրանց մոտ եկան տանկեր և ուրիշ զինվորական սարքեր մեզ ասեցին հետ գնալ որովհետև մենք կմահանայնք եթե մնային մենք միքիչել դիմացանք մինչև մեր զորքը եկավ և մենք կարողացանք դուրս հելներ պոստերից և սկսել նվաճել նրանց մինչ դա նրանք ռումբեր գցեցին երբ մենք իմացանք դա մենք շտափ պետք ա հելնեինք ինքնաթիռ որ չմահանաինք երբ հելանք ռումբի պատճառով ինքնաթիռը վնասվելլ էր մենք շտապ օդապարիկով պետք է էվակուացիա լինեինք բայց բոլորին չհերիքեց ես ուզում էի իմ օդապարիկը տալ հին գենեռալի բայց նա ասաց պետք չէ որ ինքը արդեն ծեր է իսկ իմ մոտ լիքը ժամանակ կա կյանքը վայլելու համար։
Վերջապես ոտքիս մատներով շոշափեցի հողը, փորձեցի քայլ անել ու ընկա: Օդապարիկը փլվեց վրաս: Մի քիչ մնացի այդպես, հողին ձուլված, նրա մասը դարձած: Կամաց-կամաց սկսեցին ձայներ մոտենալ: Կարոտին ու վերադարձի ուրախությանը ինչ-որ մեղմ ու խոր տխրություն խառնվեց:
Էդգար Ալեքսանյանի ուսումնական բլոգ 